ДОЛГОРОЧНА ВИЗУЕЛНА ЕТНОГРАФИЈА ВО ЕДНО БОСАНСКО СЕЛО: СЛЕДЕЊЕ НА ЕПИСТЕМОЛОШКИТЕ И МЕТОДОЛОШКИТЕ ПРАШАЊА

Abstract

Етнографскиот филм под наслов „Лукомир, мојот дом“(2018) е визуелна етнографија на секојдневниот живот на еден постарпар од Лукомир, највисокото планинско село во Федерацијата Босна иХерцеговина. Во него е прикажан годишниот циклус на трансхуманскитесточарски миграции, при што секоја зима патуваат со стадото овци одпланинскиот гребен Бјелашница до селата оддалечени 30 километри, воблизина на Сараево. Филмот ги следи различните просторни и материјалнидимензии на нивната миграција, како и нивниот однос кон животниотстил што полека исчезнува. Ја гледаме и ја чувствуваме врската на паротсо земјата, со животните и со севкупните промени во нивниот општественсвет. Филмот како визуелна етнографија служи како основа за дискусија заантрополошките разбирања што може да се постигнат преку аудиовизуеленматеријал во споредба со писменото истражување. Секоја тема наистражување нè тера да ги прошируваме нашите методологии на различниначини со цел да истражиме како треба да гледаме на одредено прашање.Заемното конститутивно истражување на една тема и вклучувањето разнивизуелни медиуми може да открие врски, сетилни димензии и светскиставови, кои инаку можеби нема да бидат очигледни. Преку рефлексивнатаанализа на процесот на снимање, како и на нашето теренско истражувањеможеме да ги разгледаме овие важни епистемолошки, како и методолошкипрашања во создавањето на антрополошкото знаење.